Porady

Jak rozmawia z dzieckiem o śmierci



Dzieci doświadczają równie intensywnych uczuć, jak dorośli, ale - inaczej przeżywają śmierć bliskiej osoby. Reakcje dziecka, związane z odejściem babci, czy dziadka układają się według zupełnie innego wzorca, niż u dorosłych. Jak pomóc przedszkolakowi pokonać smutek? W jaki sposób wyjaśnić, co się stało – by nie pogorszyć sytuacji?



Dorośli próbują poradzić sobie z bólem i poczuciem straty, przeżywając czas żałoby. Świadomość, związana z wiedzą, że nie można cofnąć zdarzeń, pomaga uporządkować własne uczucia. Po okresie „opłakania” bliskiej osoby, następuje powolny proces zdrowienia, po którym zaczynamy pogodniej spoglądać w przyszłość. Dorosły w okresie żałoby jest po prostu przygnębiony i smutny. Dziecko nie doświadcza silnych uczuć w sposób ciągły. Potrafi szlochać z rozpaczy, a pięć minut później zaczyna bawić się z kolegami. Nieposkromiona złość z powodu wewnętrznego bólu

pojawia się i po chwili ustępuje. Mówi się, że po śmierci kogoś bliskiego, uczucia osoby dorosłej są, jak leniwie płynąca rzeka. Napotykane przeszkody spowalniają bieg rzeki, ale nie uniemożliwiają jej wędrówki do morza. Osoba dorosła potrafi nadać swojemu cierpieniu głęboki sens, ale dziecko, które doświadcza śmierci w rodzinie może czuć się porzucone i zdezorientowane. Sześciolatek nie potrafi jeszcze myśleć abstrakcyjnie i nie ma żadnego wyobrażenia o śmierci.



Zdarza nam się bagatelizować ból, jakiego doświadcza mały człowiek w tym czasie. Przekonanie, że dzieci niewiele rozumieją oraz szybko zapominają uniemożliwia pełne zrozumienie problemu. Tęsknota za babcią, lub dziadkiem, oraz nowa nieznana sytuacja mogą wywołać niepokój, kłopoty ze snem i lęki. Dzieci w tym trudnym okresie przejawiają zachowania roszczeniowe – co bardzo denerwuje pogrążonych w smutku dorosłych. Stają się niegrzeczne, niespokojne, boją się rozstania z rodzicem, niektóre zaczynają się moczyć, tracą apetyt, zdarza się, że częściej chorują.



Dzieci w wieku przedszkolnym nie rozumieją, co się stało z babcią, czy dziadkiem, a udzielane (w dobrej wierze) wyjaśnienia często zwiększają dezorientację malucha. Tłumaczenie: „babcia śpi” może prowadzić do tego, że dziecko będzie bało się zasypiania, ponieważ może się to zakończyć śmiercią. Wyjaśnienie: „Nie martw się, tylko starsi ludzie umierają” skutkuje tym, że mały człowiek nie chce dorosnąć i zaczyna się zachowywać w sposób typowy dla młodszych dzieci. Jeśli powiemy: „dziadziuś był tak dobry, że aniołki zabrały go do siebie” – dziecko może z przerażeniem pomyśleć, że aniołki przychodzą także po grzeczne dzieci… Mówiąc: „babcia odeszła do Pana Jezusa”, lub „Bóg zabrał dziadka do siebie” możemy wzbudzić w dziecku nienawiść wobec kogoś okrutnego, kto niespodziewanie odbiera bliskich. Może warto powiedzieć po prostu, że babcia nie chciała umierać, ale nie miała na to żadnego wpływu i nie mogła dokonać wyboru. Można dodać, że babcia była już bardzo zmęczona i choć to smutne dla nas - to dla samej babci - jej odejście było bardzo dobre. Dziecka do szóstego roku życia nie pocieszy religijne wyjaśnienie śmierci, związane z życiem wiecznym, czy ponownym spotkaniem. Na tym etapie rozwoju, dziecko po prostu nie rozumie takich pojęć. Może się zdarzyć, że niepotrzebnie obudzimy nadzieję, że babcia wróci i tylko pogłębimy niepokój. („Przecież mówiłaś, że jeżeli będę grzeczny – to któregoś dnia jeszcze babcię zobaczę … Czekam i czekam!…”)



Pamiętajmy, że sytuacja, w której nagle znika jedna z najważniejszych osób jest dla dziecka niewyobrażalnie trudna i - jeżeli w tym czasie nie udzielimy mu wsparcia - stres z związany z tym wydarzeniem może bardzo źle wpłynąć na jego przyszły rozwój emocjonalny. Niegrzeczne, albo wyraźnie zmienione zachowanie traktujmy jako sygnał, że malec bardzo potrzebuje naszego zainteresowania. Śmierć w rodzinie to dla kilkulatka nie tylko utrata kogoś kochanego. To także wiele pytań, pozostających bez odpowiedzi („dokąd babcia odeszła?”, „dlaczego to się stało?”), to niepewność jutra („co się teraz ze mną stanie?”) oraz zmieniona rzeczywistość („czemu mama jest wciąż taka smutna?”, „czemu teraz nikt nie chce się ze mną śmiać i bawić?”). Reakcje dziecka charakteryzuje naturalna zmienność, co może irytować, lub zasmucać rodziców („dlaczego to dziecko jest takie nieczułe – czemu chce dokazywać, gdy ja płaczę?..”) Zagubiony mały człowiek, doświadczający nowej sytuacji, której w dodatku nie rozumie - zasługuje na naszą troskę oraz szerokie i pełne zrozumienie jego dziecięcego cierpienia



Agnieszka Podłucka

-------------------------------------------

Artykuł: Jak rozmawia z dzieckiem o śmierci pochodzi z serwisu www.wieszak.net

-------------------------------------------


O Autorze

Agnieszka Podłucka

www.abcmama.pl



***********************************************

Jak nauczyć dziecko dyscypliny ?

Autorem artykułu jest Piotr,



Dyscyplina jest ważna, obojętnie czy wychowywujesz dzieci w domu, czy jesteś nauczycielką lub nianią. Nie wszyscy ludzie są zdyscyplinowani nawet większość dorosłych nie jest, więc co tu mówić o dzieciach.

Dyscyplina musi być rozwijana podczas wczesnych lat dziecka ponieważ to bardzo pomoże mu w radzeniu sobie ze szkołą, nauką, zabawą lub innymi zajęciami pozaszkolnymi. W przyszłości jednak będzie owocowało całe życie.

Rodzice odrgywają kluczową rolę w przygotowaniu ich dzieci do interakcji społecznych z rówieśnikami i innymi ludźmi. Więkoszść rodziców może pomyśleć, że dyscyplina jest formą kary. Prawdopodobnie takie skojażenia powstają poprzez przypominanie sobie własnego dzieciństwa. Dyscyplina nie jest również uczeniem ich wykonywania naszych rozkazów. W dyscyplinie chodzi bardziej o nauczenie dziecka, że dobre wybory prowadzą do dobrych sytuacji a złe do złych. W dyscyplinie chodzi o to, żeby dziecko nauczyło się dobrego wykorzystywania swojego czasu i tego, że są rzeczy ważniejsze i mniej ważne.

Jeśli chcesz aby dziecko wykonywało jakąś czynność, która chcesz przypisać do jego obowiązków wytłumacz mu to. Porozmawiaj z nim. Pokaż, że to może być fajne. Powiedz czego może się przez to nauczyć. Powiedz do czego mogą prowadzić zaniedbania a jak świetnie będzie gdy będzie wykonywał swoje obowiązki poprawnie.

Dobrze jest chwalić bo za starania jakie wkłada w wykonywanie tej czynności. Jeśli jednak buntuje się i niechce jej wykonywać trzeba mu pokazać, że takie działanie ma zawsze konsekwencje.

Ucząc dzieci dyscypliny trzeba być konsekwetnym. Jeśli będziesz dawać dziecku to czego chce dlatego, że zacznie płakać ono będzie to powtarzać bo zrozumie, że to jest skuteczne. Tylko, że w późniejszym życiu takie działanie nie skutkuje. Wiem, że często nie łatwo patrzeć jak nasze kochane dziecko płacze jednak pamiętaj, że ustępując mu możesz robić mu straszną krzywdę, która sprawi, że nie będzie potrafił prawidłowo radzić sobie w dorosłym życiu.

Jeśli dzieci mają napady złości, spokojnie. Powodem, dla którego dzieci mogą mieć takie stany jest często chęć zwrócenia na siebie uwagi. Jeśli będziesz krzyczeć na nie i ciągle upominać jest bardzo prawdopodobne, że będą powtarzały to w przyszłości.

Nauczenie dyscypliny jest jednym z najtrudniejszych zadań. Jest to trudniejsze niż nauczenie algebry. Pamiętaj jednak, że wpojenie im zdrowej dyscypliny za młodu będzie owocowało w ich całym przyszłym życiu.

---

więcej na wychowywanie dziecka


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl



*************************************************************************

Jak zyskać szczupłe i zgrabne uda? Ćwiczenia na uda

Autorem artykułu jest Marek Drzewiec



Czy również nie możesz poradzić sobie z tkanką tłuszczową na udach? Czy ty także jesteś tym typem osoby, który z przyjemnością oddałaby się relaksowi na plaży, ale wstydzi się tego jak wygląda?

Faktem jest, że miliony ludzi na całym świecie cierpi na nadwagę a ludzie lubią oceniać innych po wyglądzie. Dodatkowa tkanka tłuszczowa bardzo często odkłada się na udach i niestety jest bardzo widoczna. Jeśli czujesz, że Twoja uda są zbyt duże, nie przejmuj się. W tym artykule jest rozwiązanie! Jeśli będziesz czytać ten artykuł do końca odkryjesz kilka wspaniałych sposobów na spalenie tłuszczu w udach, dzięki którym zyskasz wspaniałe ciało, z którego będzie można być tylko dumnym.

Aby zrzucić to, co niepotrzebne na udach w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na dietę. Staraj się unikać węglowodanów takich jak rafinowany cukier, biała mąka i produkty z niej wykonane. Zamiast tego zacznij korzystać z bogactwa pełnoziarnistych produktów (chleb, makaron, ryż). Wykorzystuj także w kuchni mąkę z pełnego przemiału. Dieta powinna być skonstruowana w znacznej mierze z warzyw i owoców. Takie postępowanie pomoże ci pozbyć się kilku kilogramów w przeciągu kilku nadchodzących tygodni. Warto także unikać słodzonych napoi gazowanych i tych przepełnionych kofeiną napoi energetyzujących. Zamiast tego skorzystaj z czystej wody. Po raz kolejny najprostsze rozwiązanie okazuje się najlepsze. Czysta woda nie tylko pozwoli usunąć z ciała niepożądane toksyny, ale także wpłynie na lepszy metabolizm i będzie miała bardzo korzystny wpływ na całe ciało.

Kiedy dieta jest pod kontrolą czas ustalić plan treningowy. Ćwiczenia powinny być ściśle dostosowane do zrzucenia tkanki tłuszczowej z ud i oddziaływać na różne partie nóg. Między innymi na mięsień czworogłowy uda, ścięgna, przywodzicieli stawu biodrowego.Zanim zaczniesz ćwiczenia na mięśnie ud lub jakiekolwiek inne partie twojego ciała ważna jest odpowiednia rozgrzewka. Dzięki temu ograniczysz ryzyko wystąpienia kontuzji do minimum i zyskasz najwięcej korzyści z wykonywanych ćwiczeń. Nigdy nie powinno wykonywać się ćwiczeń bez rozgrzewki gdyż może to spowodować więcej krzywdy dla organizmu niż miało przynieść dobrego.By rozgrzać mięśnie możesz wybrać się na krótki 15 minutowy jogging. Można także wybrać się na intensywny spacer lub jeśli ćwiczenia będą wykonywane w domu po prostu dreptać przez krótki czas w miejscu.

Przejdźmy do ćwiczeń na uda.Mięsień czworogłowy – jednym z najbardziej efektywnych ćwiczeń na mięsień czworogłowy uda, które pozwala zrzucić nagromadzoną tkankę tłuszczową jest technika przysiadów.Na początku stań w niedużym rozkroku, który będzie odpowiadał szerokości barków. Spleć ręce za głową. Następnie po prostu zegnij kolana, pamiętając o prostych plecach. Zgięcie powinno być do momentu, w którym tyłek i nogi tworzą niemal kąt prosty w porównaniu do podłogi. Powróć do pozycji wyjściowej i powtórz ćwiczenie. Całość ćwiczenia powinna składać się z 3 serii po 20 powtórzeń.

Ćwiczenie przywodzicieli dla zrzucenia tkanki tłuszczowej z ud – to ćwiczenie będzie wymagało leżenia na podłodze. Jeśli posiadasz matę do ćwiczeń to cudownie, czas ją wykorzystać. Połóż się na swojej prawej stronie i podnieś głowę. Użyj prawej ręki, jako podpórki pod głowę. Lewa noga leży teraz równolegle do prawej. Wystarczy powoli podnosić ją do góry i powoli opuszczać. Nie pozwól by noga opadła do pozycji wyjściowej dopóki nie wykonasz 20 powtórek. Po wykonaniu serii zmień pozycję ciała i teraz połóż się na lewej stronie. W ten sam sposób kontynuuj ćwiczenie. Ćwiczenie powinno zostać wykonane po 3 serie (20 powtórzeń) dla każdej strony.

Ćwiczenia na ścięgna, dzięki którym spalisz tkankę tłuszczową na udach - do tego ćwiczenia można wykorzystać ławkę. Połóż się twarzą do podłogi. Następnie zegnij nogi w kolanach i przyciągnij pięty jak najbliżej pośladków. Powtórz ćwiczenie w 3 seriach po 20 powtórzeń.

Do spalania tkanki tłuszczowej z ud warto także wykorzystać skakankę. By osiągnąć pożądany rezultat warto ćwiczyć na niej przynajmniej 3-4 razy w przeciągu tygodnia. Skakanka może być również wykorzystana podczas rozgrzewki. Warto zadbać o to by skoki były wystarczająco wysokie a plecy przy tym proste.

Wszystkie powyższe ćwiczenia są bardzo efektywne i pozwolą ci zrzucić nagromadzoną tkankę tłuszczową z ud w krótkim okresie czasu. Na wyrobienie zgrabnych nóg jest oczywiście masa innych ćwiczeń. Jeśli jednak wykonasz powyższe ćwiczenia i zastosujesz do tego opisany sposób odżywiania twój sukces jest niemalże nieunikniony. Wykonuj podany plan przez 30 minut każdego dnia przez najbliższe 3 tygodnie.

Efekty Cię zaskoczą!

---

Jak zrzucić wagę bez efektu jo-jo i wyrobić sobie zgrabną sylwetkę? Sprawdź na: http://www.dobryebook.pl/ebook-130-0536.html


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl